ใบไม้สีเหลืองร่วงหล่นมาติดบนกิ่งไผ่ |
ผมนึกถามตัวเองว่า มีโอกาสสักเท่าใดกันนะที่ใบไม้ที่อยู่ในสวนต้นไผ่ ในจังหวัดเพชรบูรณ์ ที่จะได้ร่วงหล่นลงมาจากกิ่ง แล้วค้างอยู่บนต้นไผ่ที่ีมีกิ่งเล็ก ๆ เหลืออยู่เพียงปลายนิ้วก้อย เราหลายคนอาจเคยเรียนคณิตศาสตร์กันมา เราอาจคิดคร่าว ๆ ถึงความน่าจะเป็น ซึ่งผมคิดว่า "โอกาสของการเกิด" มันน้อยมาก ๆ
นั่นก็ยังไม่เท่ากับโอกาสของผมที่จะได้ไปพบและถ่ายรูปนี้กลับมา ผมถือกล้องเพื่อไปถ่ายภาพนกในสวนไผ่ เพราะผมคิดว่าคงมีนกหลายชนิดที่อยู่ในนั้น พื้นที่โดยรอบ ประมาณระยะทางเกือบสองกิโล ผมเดินถ่ายรูปไปเรื่อย ๆ เพลิน ๆ แล้วก็สะดุดกับภาพตรงหน้าเหนือพื้นดินประมาณสี่เมตรถึงห้าเมตรเห็นจะได้
แปลกอยู่ ..ที่ผมคิดเล่น ๆ ว่า ตอนเย็น ๆ มีคนมาวิ่งออกกำลังกายกันที่นี่มากมาย จะมีซักคนไหม ที่จะได้แหงนหน้าขึ้นไปเห็นภาพนี้
ภาพที่ได้พบ โดยบังเอิญนี้ มันทำให้รู้สึกติดตาตรึงใจอย่างบอกไม่ถูก ผมคิดต่อไปว่า หากมีลมแรง ๆ พัดมาก่อนหน้าที่ผมจะเดินมายังจุดนี้ ต้นไผ่ต้นนี้ก็คงเหมือนต้นไผ่ทั่ว ๆ ที่ผมไม่ได้คิดที่จะเหลียวมองเลย ใบไม้ใบนี้ก็จะเป็นเพียงใบไม้ธรรมดาที่กองกันอยู่ตามพื้นรอวันเปื่อยผุพังลงไป โดยไม่ได้ผ่านสายตาผมเลยซักนิด
แต่โชคดีที่เหตุการณ์เหล่านั้นไม่ได้เกิด หรือยังไม่เพียงพอที่จะทำให้ทั้งสองสิ่งนี้แยกจากกันในระหว่างที่ผมกำลังถ่ายภาพ !!!
คนเรามักเจอกับสิ่งมหัศจรรย์เหล่านี้อยู่เสมอ แต่เมื่อเรามีสติ หรือความสงบ เราจึงจะได้พบและขบคิดสิ่งลึกซึ้งซึ่งมันซ่อนอยู่ เหมือนกับที่ผมเขียนโพสนี้อยู่ ผมคิดเล่น ๆ ถึงความเป็นไปได้ว่าจะมีซักกี่คนที่ได้เข้ามาอ่านเรื่องนี้ และเข้าใจสิ่งที่ผมอยากจะบอกเหล่านี้ ...โอกาสของการเกิด มันก็คงน้อยมาก ๆ
และถ้าคุณได้เข้ามาอ่านจนจบ ผมคิดนะ ว่านั่นก็เป็นเรื่อง ปาฏิหาริย์ สำหรับผมเช่นกัน